روانکاوی تلفنی از جمله روش هایی است که می تواند در پروسه روانکاوی فرد موثر واقع شود. این کار توسط روانشناس آنلاین انجام می شود. اما این روند چگونه می تواند بر بروز عواطف فرد و در صورت بیمار بودن، درمان فرد بپردازد؟
اولین بار استفاده از تلفن برای جلسه های روان درمانی در سال 1950 اتفاق افتاد. در آن زمان این تصمیم گرفته شد که به بیمارانی کمک کند که به دلایلی مایل به حضور در جلسات حضوری درمانی نبودند یا به هر دلیلی دسترسی به آنها ممکن نبود. این روش، روشی نوین محسوب می شد اما عیوبی هم داشت. از جمله این که برخی درمانجویان به خطوط تلفنی اعتماد کافی نداشتند و نگران شنود شدن آن بودند. و یا نویزهای اضافی سبب می شد که روان درمانگر به آسانی نتواند پروسه درمان را پیش ببرد. ضمن آن که بیماری های روانی گاهی علایم بالینی نیز دارند و روان درمانگر لازم است از آنها نیز آگاه باشد. در حالی که در مکالمه تلفنی این فرصت فراهم نمی شد.
نکته مهم در تماس های تلفنی این است که ارتباط چشمی در آن وجود ندارد. روانکاو تنها از طریق شنیداری با درمانجو در ارتباط است و این امر می تواند فضای روزهای نخستین زندگی در رحم را برای فرد تداعی کند. چرا که در آن روزها نیز تنها ارتباط جنین با مادر از طریق بند ناف بوده و از طریق شنیدن صداهای محیط می تواند نسبت به آنچه در پیرامونش می گذرد آگاهی پیدا کند. در روش روانکاوی غیرحضوری، تلاش رواندرمانگر به شنیدن صداها و تشخیص عواطف و روحیات از این طریق معطوف می شود و خبری از دیدار حضوری نیست. در این موارد تنها تن صدای مراجع و درمانگر است که می تواند روند پروسه درمان را شکل بدهد.
حقیقت این است که در این شرایط روانشناس آنلاین در کانادا نمی تواند علایم جسمی مراجع را رویت کند اما می تواند برخی نشانه ها مانند تن صدا، لکنت زبان، گریه، تنگی نفس و... را بشنود. این موارد نیز خود به خود می تواندد حقایقی را برای وی افشا کنند. بنابراین در روانشناسی تلفنی ما بسیاری نشانه های ناخودآگاه را خواهیم داشت. انواع لغزش کلامی، مسائل مرتبط با لحن بیان کلمات و مواردی از این قبیل که برای تشخصی و درمان فرد حائز اهمیت است. موارد ناخودآگاه همان طور که زیگموند فروید نیز بر آن صحه می گذارد، در تشخیص مسائل روانی می توانند از بسیاری از علایم دیداری دقیق تر عمل کنند.
برخی از مراجعان در برابر درمان (چه جلسات حضوری و چه جلسات تلفنی یا آنلاین) مقاومت می کنند. دلیل این مقاومت چیزی جز اضطراب نیست. بسیاری از افراد تاریخ جلسات را فراموش می کنند، یا درخواست های زیادی برای تغییر زمان جلسات دارند. گاهی برای گذر زمان جلسه سکوت اختیار می کنند یا به پاسخگویی سایر تماس ها می پردازند. حتی بعضی افراد اصرار دارند که جلسات آنلاین تنها به صورتی صوتی برگزار شود تا مجبور به نشان دادن چهره خود نباشند! تمامی این موارد می تواند به دلیل نگرانی مراجع از برقراری ارتباط با رواندرمانگر نشات بگیرد. این نکته ای است که درمانگر خود نیز بر آن واقف است و بر نحوه درمان وی اثر خواهد گذاشت.
ویژگی مثبت روانکاوی تلفنی روانشناس ایرانی در سوئد در این است که برای افرادی که تروماهای جدی در زندگی داشته اند مناسب تر است. این افراد اگر دچار ترس یا خجالت از برخورد با درمانگرخود باشند، در جلسات غیرحضوری اضطراب کمتری را تجربه می کنند. در گذشته این روش درمانی، در مواقعی مانند مسافرت ها، بیماری های موقتی و نقل مکان بسیار مفید بود. در دو سال اخیر نیز با شیوع ویروس کرونا این شیوه به یاری مراجعین و درمانگران آمد تا بدون نگرانی از امکان ابتلا به کووید 19 جلسات درمانی خود را برگذار کنند.
این در حالی است که مکالمه تلفنی بدون دیدن تصویر درمانگردر برخی مراجعین مانند افراد دارای اختلال شخصیت مرزی که امکان داشتن تمایلات خودکشی در آنها وجود دارد و یا مراجعینی که در صورت عدم رویت چهره درمانگر دچار اضطراب می شوند، ممکن است دشواری هایی را ایجاد نماید. با این وچود روانکاو حرفه ای می تواند در حرفه خود به نوعی عمل کند که محدودیت ها و دشواری های موجود را از سر راه بردارد.
و در پایان می توان گفت تکنولوژی و نوآوری تنها گزینه ای هستند که بشر مدرن برای عبور از مشکلات مشاغل سنتی باید به آن ها روی بیاورد. یکی از ارزشمندترین نتایج تکنولوژی، بهره گیری از آن در راه درمان بیماران است. روشی که با شکل گرفتن پاندمی بیش از پیش مورد نظر صاحبنظران قرار گرفت و پس از این نیز می بایست بیش از پیش بر آن تکیه کنیم و به آن اعتماد داشته باشیم.
